Ούτε ο κούκος,ni une hirondelle
Τις λίγες μέρες που κατέβαινε ο αδερφός μου από τη Θεσσαλονίκη,όπου σπούδαζε,τις αφιέρωνε σ'αυτήν την πόλη που σαν μια ερωμένη την οποία εγκατέλειψες,εξακολουθεί να σε περιμένει για να σου χαρίσει όλη τη θέρμη της στοργής της όταν επιστρέψεις.Και θυμάμαι πάντα να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στους άγνωστους γεωπόνους για τη σοφία τους.Αυτή που τους οδήγησε να ρίξουν στο αττικό χώμα,τους σπόρους της νεραντζιάς.Τους ευχαριστώ και εγώ γιατί είναι το μεθυστικό άρωμα των ανθών της που μου φέρνει την Άνοιξη.Η ντελικάτη ευωδιά κάνει τη μύτη μου να τρελαίνεται τις βραδινές ώρες,καθώς μπορώ πια να ξεχνιέμαι στο μπαλκόνι,κοιτάζοντας όλους αυτούς που έκρυβαν οι κατεβασμένες γρίλλιες,ακούγοντας καθαρά τα χαρούμενα γέλια,τα λουσμένα από τις φωταψίες.
Είναι το ίδιο άρωμα που συντροφεύει τις βόλτες μου με το ποδήλατο καθώς ένα μεγάλο κομμάτι του ουρανού ανοίγεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου για να μου θυμίσει πόσο αγαπώ αυτή την πόλη.
Με έχει κουράσει το κλείσιμο στο καβούκι τους τελευταίους μήνες.Η μόνη παρέα μου,τα βαριά ρούχα,τα τραγούδια και κάποια βιβλία.Οι φίλοι μου,δηλαδή,που φοράω κατάσαρκα ή στη ψυχή.
Άντε λοιπόν,καλώς να κοπιάσει ξανά η Άνοιξη.Να γλυκάνουμε λίγο.
Να ερωτευτούμε και πάλι.
posted by still ill @ 9:48 AM
11 Comments:
Γιώργο κάποιες φορές νιώθω το σπίτι μου σαν καταφύγιο και λέω:όλα είναι εντάξει.Άλλες πάλι,μου φαίνεται σκοτεινό και αναζητώ το φως στον ανοιχτό ουρανό ή στα όμορφα πρόσωπα που θα μου μετριάσουν τη θλίψη ή θα κατευνάσουν την έξαψη μου.Σαν ένα σκάκι με άσπρα και μαύρα τεράγωνα.
"Και αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα".
Respiriamo l'aria
e viviamo aspettando primavera na na na,
siamo come i fiori
prima di vedere il sole a primavera na na
Ci sentiamo prigioniere della nostra eta
con il cuore in catene di felicita
Respiriamo nuovi amori
aspettando che sia primavera
Το πιο σίγουρο σημάδι ότι ήρθε η Άνοιξη : θυμάμαι όλο και περισσότερο αγαπημένα canzoni! Και το συγκεκριμένο μού ήρθε στο μυαλό με το που διάβασα το ποστ σου:)
Μικρότερος, είχε απορήσει για τις νερατζιές - όταν έμαθε ότι ο καρπός τους δεν τρώγεται και παρα ταύτα είναι παντού. Του μίλησα για τον ρόλο τους στις διαδηλώσεις - δεν μοσχοβολούσαν εκείνες τις μέρες. Αποφασίσαμε ότι μάλλον έγινε και ένας άγνωστος δεύτερος αγώνας Αθηνάς και Ποσειδώνα κι οι αθηναίοι πάλι διάλεξαν το δέντρο.
Νιφάδα του χιονιού,αντιθέτως με εσάς,τα δικά μου αγαπημένα canzoni(αυτά των Paolo Conte,Lucio Battisti και Vasco Rossi)τα θυμάμαι μάλλον κατά τη διάρκεια του χειμώνα.Πάντως έχετε δίκιο-η απρόσμενη άνοδος στα χείλη κάποιων αγαπημένων,εύθυμων σκόπων δε μπορεί παρά να αποτελεί τον προάγγελο μιας εξίσου χαρούμενης περιόδου,γεμάτη από αρώματα και θύμησες.
Αγαπητή Mirandolina,έβλεπα τα οφέλη της ύπαρξης αυτών των δέντρων,που αφορούν αποκλειστικά το πεδίο των αισθήσεων,παραβλέποντας την πρακτική τους σπουδαιότητα-τον εφοδιασμό "πυρομαχικών"κατά τη διάρκεια άνισων αγώνων.
Εκτός από τους γεωπόνους,συγχαίρω και εσάς,για τη φαντασία σας κατά την επανάγνωση του μύθου.Με έκανε να αγαπήσω,εκτός από την πόλη,και τους ανθρώπους της.
Ένα ανοιξιάτικο τραγούδι για ένα ανοιξιάτικο κείμενο.
Όμορφη μέρα,
μεσ΄ τη δροσιά σου,
χαμογελούν τα λόγια μου,
η αγάπη παίρνει τα τραγούδια.
Όμορφη μέρα,
μεσ΄ τη δροσιά σου,
ξεχάστηκα, ξεχάστηκα...
Άντε να κοπιάσει η Άνοιξη Still Ill. :-)
Mindstripper,με πιάνεις αδιάβαστο.Ωραίοι στίχοι-θα το βρω για να προστεθεί στην playlist των εαρινών περιπλανήσεων
Παλιό γλυκό κρασί Still Ill.
(Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας) ;-)
Από τους Κατσιμιχαίους μού άρεσε πολύ αυτός ο στίχος:"Σαξόφωνα της Άνοιξης,στη λάβα της καρδιάς σου,λυθήκαν τα μαλλιά σου και καλοκαίριασε".Σ'ευχαριστώ,Mindstripper,που μού τους θύμισες.
έτσι έτσι (μου λείπουν οι μυρωδιές αυτές δέκα χρόνια τώρα στη σαλονίκη)
Α μην είστε και πλεονέκτης.Όπως μαρτυρεί το όνομα σας και η πόλη σας,έχετε και ένα θαλασσινό αεράκι να σας δροσίζει το πρόσωπο,τί να τα κάνετε αυτά τα αρώματα;Έτσι έτσι, ζηλέψτε και λίγο.
Κοκοβιέ,έαρ ανίκατε μάχαν.Και ακολουθεί ο συμπολεμιστής του για να μάς κατατροπώσει
Κ. ΙΛΛ θα προσπαθησουμε να γιάνεις... κάντε μια βόλτα και ρίχτε μια ματιά
... που ξέρεις καμια φορά
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home